Samstundes var det litt bølger som gjorde at ferja bevega seg nok til at eg gjekk ut igjen å dobbelsjekka at handbrekket var på.
Desse tinga førte til nok stress til at eg, kombinert med heller laber fysisk form vart sopass varm at tok av meg jakka, når eg omsider sette meg ned med kaffi i salongen.
Vi fekk stabla oss ut igjen i bilen og drog vidare når ferja kom til Vestnes. Og jakka? Jo, den låg igjen om bord på ferja …
Etter kvart fekk eg ved hjelp av ein kløkt som rett nok ikkje var heilt på Sherlock Holmes-nivå, men som eg var ganske fornøgd med sjølv, resonnert meg fram til kvar jakka kanskje hadde blitt av.
Eg ringde til Boreal der eg møtte ei triveleg dame som igjen bad meg ringe direkte om bord. Eg ringde så nummeret til «MF Tomrefjord» (Som den nerden eg er så sjekka eg «MarineTraffic» først, for å sjekke at dei ikkje var midt i ei finmanøvrering). Der trefte eg på ein svært triveleg kar, og kollegaen hans. Som fort kunne bekrefte at jakka var funne og teke vare på.
Eg bur eit godt stykke frå Moldefjorden, men han tilbaud seg umiddelbart å sende jakka i posten til meg.
Jakka vart kjøpt på Bergans sin outlet på Devoldfabrikken, og som sunnmøring, så er eg glad i jakka fordi ho fungerer utmerkt til å halde meg varm i klimaet vi har her. Det faktum at ho var kjøpt på tilbod gjer sjølvsagt til at eg berre likar den endå betre.
Så ja, eg ville gjerne ha tilbake jakka, sjølv om lommene berre inneheldt posar til å plukke opp bæsj etter bikkja. (Plukke bæsj etter bikkja er elles også noko som hjelper til med å halde fingrane og dermed delar av kroppen varm, men på ein noko meir guffen måte enn å ha på seg ei jakke …)
Den trivelege karen på ferja kunne då fortelje at den andre lomma inneheldt den eine bilnøkkelen til familiebilen vår. Slike nøklar kostar, som eg bittert har erfart tidlegare, betydeleg meir å erstatte enn «hundeposane».
Eg fortalde han at eg i fleire dagar har skulda min betre halvdel for å ha rota vekk den nøkkelen. Eg fekk då eit velmeint råd om å be kona mi pent om unnskyldning, og innrømme at det var eg som hadde surra vekk nøkkelen. Dette vart gjort, og unnskyldninga godteke.
Jakka fekk eg i posten. Etter at han ordna med sending som privatperson og la ut for frakta av eiga lomme.
Ein les om folk som er frustrerte over at ferja ikkje går, fordi det er dårleg vêr. Ein les om folk som er frustrert fordi ferja faktisk går når det er dårleg vêr slik at dei får sjøsprøyt på bilane sine.
Men ein les sjeldan om den fantastiske ekstraservicen som ferjemannskapa gjer
Ein les om folk som er frustrert fordi ferja ikkje er i rute på grunn av ting som mannskapet ikkje kan gjere noko med. Ein les sjølvsagt om mykje frustrasjon i samband med dårleg eller feil på ferjemateriell, vanskelege rutetider og antal avgangar. Noko som mannskapet heller ikkje har den minste innverknad på …
Men ein les sjeldan om den fantastiske ekstraservicen som ferjemannskapa gjer ved å blant anna ettersende jakker, huer, mobiltelefonar, bankkort og alt mogleg anna som vi legg igjen etter at vi har stressa innom på vår veg i ei eller annan retning.
Ein les ikkje om dei venlege smila frå mannskapet, eller den trivelege småpraten med den blide dama i kiosken, som framleis er like blid når ungen har ombestemt seg 17 gongar etter at han kom fram til kassa og foreldra hans byrjar å bli oppkava og stressa over køen som dei ser veks bak seg og som består av andre reisande som er like oppkava …
Så tusen hjarteleg takk til alle dykk som jobbar på alle desse ferjene i vårt langstrekte land, og som held ut med oss, beheld roa og tek vare på oss når vi kavar innom i sjølvpåført stress på veg over fjorden!
Vil du skrive i På tråden? Send e-post til ordetfritt@r-b.no
Vil du skrive leserinnlegg? Send e-post til ordetfritt@r-b.no
Her finner du meningsstoffet i Nordvest debatt – Rbnetts meningsportal